Kynologia myśliwska jest nieodzownym elementem kultury łowieckiej gdyż bardzo często podczas polowania pierwsze i ostatnie „słowo” należy do należycie wyszkolonego psa myśliwskiego. W aspekcie etyki myśliwskiej rola psa na polowaniu jest nie do przecenienia, gdyż polowanie na ptactwo z dobrze wyszkolonym psem nie tylko zaoszczędza myśliwemu trudu w wyszukiwaniu zwierzyny i żmudnego poszukiwania pozyskanego lub rannego ptaka, ale zapewnia również, że każda zestrzelona sztuka zostanie odnaleziona i spożytkowana.
W przypadku zwierzyny grubej, nie podniesienie martwej lub rannej sztuki jest niewątpliwie sprawą najwyższej wagi, zarówno w kontekście moralnym, jak i ekonomicznym.
Szacuje się, że w łowiskach, w których myśliwi nie dysponują wyszkolonymi posokowcami, czy też tropowcami przepada nawet 30% postrzałków. Problemy te zostały zauważone i znalazły odbicie w §5 pkt. 5 i 6 rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowania i znakowania tusz z dnia 23 marca 2005 roku (Dz.U. nr 61 póz. 548), które obligują myśliwych do polowań na ptactwo z ułożonymi do tego celu psami, a przy polowaniu na zwierzynę grubą wymagają udziału wyszkolonego tropowca.
W kole jest instruktor Kynologii Myśliwskiej – kol. Krzysztof Rączkowski. Myśliwi w Kole posiadają psy rożnych rasa najczęściej wykorzystywane do pracy w miotach na polowanich zbiorowych są to gończe, teriery i szpice myśliwskie. Koledzy polujący na pióro posiadają legawce które ułatwiają im łowy na kaczki. Najważniejsze w aspekcie moralnym i ekonomicznym jest posiadanie ułożonego posokowca bądź tropowca. W kole pracuje młody Posokowiec Bawarski który dopiero zaczyna swoją łowiecka przygodę ,jest układany na sztucznych ścieżkach tropowych gdzie radzi sobie doskonale ,jednak praca na naturalnym postrzałku i praktyka w łowisku jest najlepsza szkoła dla posokowca pies ten jest już na to gotowy i chętny wraz ze swoim przewodnikiem do pomocy wszystkim kolega myśliwym.
Poniżej zamieszczamy bardzo fachową i ważna instrukcje dla myśliwego:
Przed i postrzale, o czym trzeba pamiętać?
Przed strzałem:
Staraj się zapamiętać miejsce, w którym stoi zwierzyna przed oddaniem strzału (zapamiętaj charakterystyczne punkty, np. drzewa, krzewy, itp.).
Unikaj strzałów na „kulawy sztych”.
Nie strzelaj na kark lub łeb (tzw. strzał do gara). Po strzałach na żuchwę lub przełyk zwierz kona w męczarniach wiele dni!
Nie strzelaj prowadząc „krzyż” w górę po przedniej kończynie. Powoduje to częste postrzałki w bieg lub badyl.
Strzelaj do zwierzyny z podniesionym łbem, żeby przy ucieczce po strzale nie zamknął się „kanał wylotowy”.
Bądź zawsze gotowy na oddanie drugiego strzału.
Po strzale
Zostań w pozycji gotowej do oddania następnego strzału nawet jak zwierzyna pada w ogniu.
Zwierzyna, która po strzale się podnosi, to najczęściej strzały w okolicy kręgosłupa, kończyny lub szczęki. To są bardzo trudne postrzałki.
Drugi strzał powinien być oddany bez względu na ustawienie zwierzyny w stosunku do strzelca i powinien spowodować zatrzymanie zwierzyny lub powiększyć jej obrażenia. Nie czekaj aż się przewróci. Strzelaj!
Skoncentruj się, przemyśl i spróbuj sobie przypomnieć miejsce oddania strzału do zwierzyny, kierunek zejścia, reakcję po strzale.
Zachowaj spokój, odczekaj jakiś czas (min. 15min.) zanim udasz się na zestrzał.
Na zestrzale
„Dla wtajemniczonych zestrzał jest czytelny jak książka”
Idź na zestrzał spokojnie, gotowy do oddania strzału.
W drodze na zestrzał nie deptaj tropu uchodzącej rannej zwierzyny(chodź równolegle do tropu). Nie depcz po zestrzale i nie sprawdzaj za długo zestrzału.
Jeśli nie znajdziesz nic na zestrzale to ma to skontrolować przewodnik posokowca, a nie „połowa koła”. Dokładny przegląd sytuacji na zestrzale zostaw przewodnikowi posokowca. On wie jak uzyskać więcej informacji.
Idź za tropem wyłącznie, gdy jesteś pewny, że sztuka leży martwa (strzał komorowy).
Zaznacz dokładnie zestrzał i miejsce schodzenia strzelanej zwierzyny!!!
Nie puszczaj luzem psa na zestrzale! To zmniejsza szansę dojścia rannej zwierzyny przez przewodnika posokowca.
Przez złe zachowanie po strzale ranna zwierzyna może być o wiele trudniejsza do dojścia lub nie do podniesienia, gasnąc długo i w cierpieniach.
Opracował:
Maciej Kopeć
Krzysztof Jaszczuk
http://www.zopzl-opole.pl/przed-i-postrzale-o-czym-trzeba-pamietac/